Waarom die ondernemer tussen aanhalingstekens? Omdat ik mezelf nooit zag als ondernemer. Het is een uit de hand gelopen hobby waar ik toevallig voor betaald kreeg, het ondernemen is er later bijgekomen.
In 2002 startte ik samen met een collega een VOF, en zo waren we ineens “ondernemers”! Na een aantal jaren naast een vaste baan te hebben bijverdiend zijn we uiteindelijk allebei fulltime in de VOF beland. We deden veel projecten, zagen een gestage groei en hadden leuke klanten. Het inkomen leek redelijk, pensioen daar dacht ik nog niet aan en mijn compagnon vond dat uiteindelijk ook minder belangrijk.
Zo rond 2007-2008 zaten we op onze piek, we hadden een leuk kantoor waar we iedere dag zaten en we twijfelden zelfs of er personeel moest worden aangenomen. Gelukkig hebben we dit niet doorgezet want niet veel later stortte de markt een beetje in. En zo kabbelde het allemaal door, er kwamen niet veel nieuwe klanten bij en we werkten vooral voor bestaande projecten.
In 2013 werd ik 35 en ik begon me te realiseren dat de “oude dag” langzaam maar zeker dichterbij kwam, met nog ruim 30 jaar te gaan en in mijn achterhoofd die “foute” hypotheek en het gesprek met de adviseur heb ik besloten dat er privé toch iets meer gespaard moest gaan worden, maar het was nog steeds niet concreet genoeg. Mijn compagnon en ik verschilden in inzicht over financiën en dat gebeurt in de beste relaties. Een gedegen pensioenadvies kostte ons al snel 1000 EUR per persoon dus dat bleven we uitstellen. Langzaam merkte ik dat mijn compagnon en ik uit elkaar aan het groeien waren, ook hij had het druk met privézaken waardoor we steeds meer een eigen kant op gingen.
Samen met mijn vrouw was/ben ik best materialistisch, we houden nou eenmaal van mooie dingen, lekker eten, vakanties en mooie auto’s, maar eigenlijk snoepten we onze oude dag op zonder dat we er erg in hadden, we maakten geen schulden maar spaarden niets voor later.
